ÇOOK BÜYÜMÜŞÜM DİMİİ...

MUTLUYUZ:))

Allaha şükür bu zor günü atlatık,daha doğrusu atlattım:)

sabah 7 gibi uyandı kuzum,"anne mama,anne mama diyerek"ancak anne ,gece 3 gibi EGE tarafından kaldırılıp 1.5 saat uyutulmayınca kalkmak istemedi.zaten yarım saat sonra kalkacaktı ne vardı yarım saat daha uyusaydı Egecik:))baba imdada yetişti süt verildi içildikten sonra yine anneye koşuldu.anne yarım saat daha uyuyamadı tepesinde saçını çeken,oyun oynamaya çalışan kuzusu olunca...

annenin saati çaldı bu sefer Ege bey anneye sokularak uyuma moduna girdi.anne onun uyumasını bekledi,onu yatağına yatırdı işe gitme hazırlığına başladı.

8:20 gibi Zeynep teyzemiz geldi.kuzumun yemek ve uyuma programı anlatıldı.(2 ayda değişen şeyler var tabii.mesela artık bir bulamaç değil normal bir kahvaltı edebiliyoruz.gündüz 2 saat uyuyoruz.yemekte seçmiyoruz maşallah ,yani özel yemek yapımına soon:)) bunlar anltıldı ve yola çıkıldı.ama bir sorun vardı benim için;

• uyandığında bizi bulamadığında ne yapacaktı?
• ya çok üzülürse ve bu durum bize olan güven duygusunun sarsılmasına neden olursa...
• gerçi kuzuma sürekli 1 hafta boyunca"anneciğim Zeynep teyze gelecek biz babayla işe gideceğiz sana da mama alacağız.sen Zeynep teyze ile oyun oynayacaksın,sana mama yedirecek,seniuyutacak tamam mı annem...tabi Ege de beklenen tepki yok,"tamam anneciğim"gibi:))

10 gibi kalkmış kuzum o da zorla,teyzesi düzeni bozulmasın diye kaldırmış.tabii beyimiz bu duruma kızmış.işte tam o sırada telefon açtım nasıl olduğunu öğrenmek için,kuzumun ağlama sesini duyunca nasıl paniklediğimi anlatamam.durum anlatılınca biraz rahatladım ama eve gelene kadar durumumu sormayın.

eve geldiğimde öğle uykusundaydı kuzucum,teyzemiz herşeyin yolunda olduğunu söyledi.ama uyandığında onu mutlu görünce ancak içim rahatladı.ara sıra sormuş bizi"anne baba adda"diyerek kapıyı açmaya çalışıyormuş.Zeynep abla ,"anne baba sana mama alıp gelecek",deyince susmuş kuzum.

Bu arada bütün yaz 7,30-8 gibi kalkan oğlum artık 9 a 10 a kadar uyuyor.Bütün garezin bize miydi be oğlum!!!

Bu postu yeni tamamlıyorum.2 günü allaha şükür sorunsuz atlattık yani:))

ayrılık zamanı....

içim buruk bugün ,yarın işe başlıyorum ondan mı acaba???
her yıl büyük sevinçle başlardım okula,ama bu yıl zor geliyor.EGE doğduğundan beri desem daha doğru.kara kara düşünüyorum nasıl bırakacağım onu diye.allaha şükür bakıcısına güveniyorum,iyi bakacağını biliyorum ama ayrılmak zor geliyor işte...
oğluşum, biliyorum bizi arayacak.baba evden gittiğinde sürekli babayı soran kuzum,ikimizde olmayınca aramaz mı hiç:(
üzgünüm üzgünüm,hatta şu satırları yazarken gözlerim doluyor,boğazım düğümleniyor.
anne olmak zor be arkadaşlar....
sabah kalkıp bizi bulamayınca ne yapacak acaba?
ya da uyanık olursa gitmemize izin verecek mi acaba?
bir sürü soru var kafamda...
tek isteğim biz giderken ne olur ağlama oğlum en azından yarın,çok şey mi istiyorum.
alışacağız buna da alışacağız her yıl olduğu gibi...
zaman herşeyin ilacı...
seni nasıl seviyorum anlatamam kuzum,minik erkeğim...