BAŞIMIZA GELENLER..!

cumartesi günü oğlumla mutlu mesut oyun oynarken başımıza gelenleri sormayın.

oturma odasında egeyle birlikte spor yapıyoruz.nasıl mı?ben onu ayaklarıma alıp yukarıya kaldırıp indiriyorum.o kadar çok hoşuna gitti ki bir taraftan da her yukarı kaldırışta kahkalarla gülüyor.çok yorulup bıraktım çamaşırları makinadan çıkarmak üzere banyoya yöneldim.daha banyoya varmadan bir çığlık.arkamdan koşturarak geldiğinden köşeyi dönmeyi o hızla başaramayınca ayakkabılığın kenarına alnını çarpmış.babası ve ben nasıl yanına koştuğumuzu bilemedik.hemen buz kompleksi yapıldı ama görüntü feciydi.yüzünü öyle görünce nasıl içim acıdı anlatamam.yavrum onca acıya rağmen maşallah yine de sesini çıkarmadı.biraz daha hızlı çarpsaymış kesin dikiş atılırmış.verilmiş sadakamız varmış diyelim.gerçekten çok ucuz atlattık.görünmez kaza diye buna derler.ve yine bir kez daha anladım ki annelik çok yüce bir duygu.onun o acısını hissedip yüreğiniz nasıl kavruluyor.bu nasıl bir etkileşimdir yarabbim,şaşırmak mümkün değil!

allah yavrularımızı tüm kötülüklerden korusun...