içimden geldi yazayım dedim...

evet tatildeyiz ama biz öğretmenlerin tatili uzun olunca açıkcası sıkılıyor insan.1 ay gezdik geldik ve şimdi evde resmen pinekliyoruz.aslında yapacak çoook şey var ama 16 aylık bebeği olan bir anne için herşey kısıtlanabiliyor .mesela uzun zamandan beri gönlümce kitap okuyamıyorum.evde yapılması gereken biz kadınların ince detaydan saydığı işlerim var ama hepsi bir anda olmuyor ,olmuyor.tez canılı biri olarak durumumu düşünün artık...
inanın sabah kahvaltı etmeme dahi izin vermiyor oğluşum.çayı çok seviyorum ancak onu da şöyle keyifle içmem mümkün değil.ben elime bardağı aldığımda meraklı oğlum yanımda bitiveriyor.sıcak olduğunu bildiği halde bardağa dokunmak için türlü cilveler yapıp duruyor.hadi bu durumda o çayı keyifle iç bakalım:)
tatilde, annemlerdeyken rahattım.kalabalık olduğunda anne baba pek aranmıyor.uykusu geldiğinde ,karnı acıktığında ancak beni hatırlıyor.
gece uykularımıza gelince o durum dahi bi vahim.anne sütünü bıraktığımız halde neden habire kalkıp durursun hiç anlamam be oğlum.gece bir ses "annneee "aynen böyle uzatarak sesleniyor bana:)oğluşum bir günde baba de ne olacak;ama olmaz anne kalkacak beyimiz onunla yanak yanağa tekrar uykuya dalacak...
velhasıl çocuk büyütmek zor şimdi bana soruyorlar ikinci ne zaman diye daha birinciyle baş edememişken ikinci nasıl düşünülür bilmem.
bunlar ebeveyn olmanın cilveleri,napalım katlanacağız artık:))
allah tüm çocukları ailesine bağışlasın...
onların yüzündeki o gülümseme hiç mi hiç sönmesin...